இப்படியும் சில ஜென்மங்கள்..

இப்படியும் சில ஜென்மங்கள்..

2014 ஜூலை மாதம் கின்னஸ் ரெக்கார்டுக்காக கவிதை வாசிக்கச் சென்னை சென்றபோது ,அங்கு வந்திருந்த  சீர்காழியைச் சேர்ந்த ஒருவர் எனது விழி தூவிய விதைகள் நூலை பெற்றார்.

சில மாதங்களுக்கு பின் அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு உங்கள் கவிதைகள் அருமை என்று பாராட்டி பேசினார்.மகிழ்ச்சி என்றேன்...வரும் சனவரியில் சென்னையில் பாராட்டு விழா வைக்கின்றோம் அதில் உங்களுக்கு விருது கொடுக்க உள்ளோம் என்றார்.

எதை வைத்து எனக்கு விருது கொடுக்க அழைக்கின்றீர்கள்...என்னை பற்றி எதுவும் தெரியாத நிலையில் மேலும் நான் இன்னும் வளர வேண்டும் என்று கூறி மறுத்துவிட்டேன்.மறுபடி அடிக்கடி பேசி உங்களுக்கு தெரிந்த வேறு யாரவது இருந்தால் அவசியம் சொல்லுங்கள்.ரூ3000 கொடுத்தால் போதும் என்றார்கள் அதிர்ச்சியில் உறைந்து விட்டேன்..

இப்படி நடக்குமென்று கேள்விப்பட்டுள்ளேன் ஆனா என்னிடமே கேட்பார்கள் என எதிர்பார்க்கவில்லை.எனக்கு அப்படி யாரும் தெரியாது என்றபோதும்,விடாமல் இரண்டு நாட்களாக எனது எங்கே போவேன் கவிதையை வாசித்து ஏன் இப்படி எங்களைப்பற்றி குறை சொல்றீங்க என்றார்.நான் உடனே இது 2004இல் எழுதிய கவிதை ஆனால் இன்றும் பெண்களின் மீது நிகழ்த்தப்படும் பாலியல் வன்முறை குறையவில்லையே...என்றேன்..ஆமாம் ஆனா உறுத்துது என்றார்.தவறு செய்பவர்களுக்குத்தானே உறுத்த வேண்டும் உங்களுக்கு ஏன் என்றேன்...

இல்லை உறுத்துது எனக்கு ஏன்னா நான் அப்படிதான் என்று மறைக்காமல் கூறினார்..மேலும் எனக்கு இரண்டு குழந்தைகள் இருவரும் வேலைக்குச்சென்று விட்டனர்..எனக்கு வயது 52,என் மனைவிக்கு வயது 48..திருமணம் ஆகி 25 வருடங்கள் ஆச்சு தினமும் சண்டைதான்...மேலும் ஒரே முகத்தையே பார்த்து போரடித்து விட்டது என்ரார்..இவர் எதற்கு இத்தனை பீடிகை போடுகின்றார் என்பது முன்பே உணர்ந்துவிட்டேன்..சார் நீங்கள் சொல்வது போல் உங்களின் மனைவியும் கூறினால் வலிக்கும் தானே என்றதும் அதை ஏற்க முடியாமல், எதிர்பார்க்காத காரணத்தால் தடுமாறி அவசரமாய் ஆம் ஆம் என்று வைத்துவிட்டார்.

இன்று மறுபடி அழைத்த போது.நான் இப்படி பணம் கொடுத்து விருது வாங்க விரும்ப மாட்டேன் மற்றவர்கள் இப்படி வாங்குவதற்கு நான் உதவி செய்யவும் மாட்டேன் என பட்டென்று கூறிவிட்டேன்..இப்படியொரு பதிலை அவர் யாரிடமும் கேட்டதில்லை போல..பிறகு நாங்கள் எப்படிதான் பிழைப்பது என்று வருத்தமாய் வைத்து விட்டார்..என்னத்த சொல்றது...இவர்கள் மாதிரி ஆட்களால் உண்மையான உழைப்பிற்கு விருது கிடைத்தாலும் வெளியே சொல்ல வெட்கப்படும் நிலை..

என் கோபத்தை வெளிக்காட்டாமல் பேச மிகவும் சிரமப்பட வேண்டிய நிலை...இனியும் வர வேண்டாம்..