முகத்தை திருப்பிக்கொண்டும்
குப்புறப்படுத்துக்கொண்டும்
விழுந்த இடத்திலிருந்து எழாமலும்
அடம் பிடித்து ஓங்காரமிட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன
அஃறிணைகள்.....
அவளின் மழலைகள்....
அவளைக்காணாது
திகைத்து தவித்து தடுமாறி
அலைகின்றன...
உள் நுழைந்த தென்றலோ
அவசரமாய் வெளியேறுகிறது...
விழிவிரித்து, உதடு சுழித்து
மனதைக்கொள்ளைக்கொண்டவளின்
டாட்டாவை பத்திரமாக வைத்துள்ளேன்
மழலையின் மகிழ்விற்க ஈடு ஏது
ReplyDeleteஉண்மைதான் அண்ணா.
Deleteசிறப்பான கவிதை! பாராட்டுக்கள்!
ReplyDeleteமிக்க நன்றி சகோ..
Deleteஅருமை.
ReplyDeleteமிக்க நன்றி.
Deleteம் ...
ReplyDeleteம்ம்
Deleteஅருமை சகோ
ReplyDeleteஅனுபவம் தான் கவிதையாக சகோ..நன்றி..
Deleteஅருமையான கவிதை அக்கா...
ReplyDeleteமிக்க நன்றிபா
Deleteஎளிமை அதிலும் மிக இனிமை!
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
Deleteமிக்க நன்றி அய்யா.தங்களின் பாராட்டு மேலும் எழுதத்தூண்டுகின்றது அய்யா..
Delete