நா பள்ளிக்குடத்துல படிக்கிறப்ப எல்லாம் சினிமாக் கொட்டகையில படம் முடிஞ்சதும் தேசிய கீதம் போட்டு, அத எல்லாரும் நின்னு கேட்டுட்டு அப்பறம்தான் கலைஞ்சு போவாங்க ஆனா... அது என் கண்ணெதிர்லயே நிக்கிற ஆளுக கொறஞ்சத பாத்து வருத்தப் பட்டதுண்டு... அப்பறம் பாத்தா சினிமாக் கொட்டாயிலயே தேசிய கீதம் போடுறதயே நிப்பாட்டிட்டாங்க... இந்தக் கதை இந்தத் தலைமுறைப் பிள்ளைகளுக்குத் தெரியாது... நன்றியுரையும் கிட்டத்தட்ட அப்படித்தான் ஆயிக்கிட்டிருக்கு... அனுபவக்கவிதை நன்று.
அட... சூப்பர்...!
ReplyDeleteநன்றி சார்
ReplyDeleteஅனுபவத்தில் விளைந்த வரிகள் தானே சகோதரி! கவிதை நன்று. கருத்தும் நன்று.
ReplyDeleteஉண்மைதான்.நன்றி
ReplyDeleteநிதர்சனமான பொருள்...
ReplyDeleteஅது ஒரு சடங்காய்
ReplyDeleteபோனால்.....!
சாத்துங்கள் கதவை
......முடியுமா ?
இப்போது......?
முடியாது சார்
Deleteநமது அடிப்படை மாண்புகள் கொஞ்சம் மாற வேண்டும்
ReplyDeleteஉண்மைதான்
Deleteநா பள்ளிக்குடத்துல படிக்கிறப்ப எல்லாம் சினிமாக் கொட்டகையில படம் முடிஞ்சதும் தேசிய கீதம் போட்டு, அத எல்லாரும் நின்னு கேட்டுட்டு அப்பறம்தான் கலைஞ்சு போவாங்க ஆனா... அது என் கண்ணெதிர்லயே நிக்கிற ஆளுக கொறஞ்சத பாத்து வருத்தப் பட்டதுண்டு... அப்பறம் பாத்தா சினிமாக் கொட்டாயிலயே தேசிய கீதம் போடுறதயே நிப்பாட்டிட்டாங்க... இந்தக் கதை இந்தத் தலைமுறைப் பிள்ளைகளுக்குத் தெரியாது... நன்றியுரையும் கிட்டத்தட்ட அப்படித்தான் ஆயிக்கிட்டிருக்கு... அனுபவக்கவிதை நன்று.
ReplyDelete