மகளிர் மட்டும்

மகளிர் மட்டும்

பெண்களின் உலகு பேரழகு நிறைந்ததாக காட்சி படுத்தியதற்கு ஒரு கைதட்டல்.

தோழமைகள் இழந்த பெண்கள் மீண்டும் சந்திக்கும் தருணங்கள் வீணையின் இசையாய்....
சாரலாய் நம்மை நனைக்க வைக்கிறது.
முகநூல் மூலம் இணைக்க வைக்கும் ஜோதிகாவின் அட்டகாசமான நடிப்பில் இளமை துள்ளுகிறது.

புடவையும் நகையும் சுதந்திரமில்லை என்பதை பெண்கள் உணரும் காலம் விரைவில் வரவேண்டும்.

குடும்பம் பெண்களை மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளாக்கி ஒரு நோயாளியாக ஆக்கிவிடுவதை பல வீடுகளில் காண்கிறோம்.

பட்டாம்பூச்சி யென பறந்து திரியும் பெண்கள் திருமணத்திற்கு பிறகு விட்டில் பூச்சியாய் மாறி தன் சுயத்தை அழித்து கொள்வதை அழகாக காட்டியுள்ளனர்.

ஆணாதிக்க சமூகத்தில் இப்படி எல்லாம் சிந்திக்க ,பெண்களை முழுமையாக உணர்ந்தவர்களால் தான் முடியும்.

தன் தனித்துவத்தை இழந்த பெண்களே தியாகிகளாக குடும்ப குத்துவிளக்குகளாகப் போற்றப்படுகின்றனர்.

அரிதாக சில பெண்கள் இன்னும் பள்ளி நட்பை விடாது .... தொடர்கின்றனர்.

பெண்களுக்கு அவர்களுக்காக மட்டும் சில தினங்களை ஒதுக்கி கொடுத்தால் வாழ்க்கை இனிமையானதாக மாறும் என்பதை மறுக்க இயலாது.

ஒரு ஏக்கப்பெருமூச்சோடு படத்தைப் பார்த்த பெண்கள் வெளியேறியதைக்கண்டேன் .

ஊர்வசி ,பானுப்ரியா , சரண்யா.வாழ்ந்துள்ளனர்.அவர்களுடன் நடித்த ஆண்கள் இன்னும் பேத்தி வயது பெண்களுடன் கதாநாயகனாக நடித்துக் கொண்டிருக்கையில்....
பெண்கள் தங்கள் உடல் நலத்தை கூட கவனிக்காது குடும்பத்தில் மூழ்கி தன்னை பற்றி உணரும்போது உடல்.மனம்.சுயம் எல்லாம் இழந்ததை உணர்கையில் சுயபச்சாதாபம் கொள்வது உளவியல் சிக்கல்.

36 வயதினிலே ஜோ வா இது..... மீண்டும் குஷி ஜோவாக மிளிர்கிறார்.

அழகென்பது உடல் சார்ந்தது இல்லை என்பதை பெண்களும் ஆண்களும் உணரும் காலம் எப்போது?

ஒளிப்பதிவு மிகச் சிறப்பு.

80 களில் இன்ஹேலர், பரோட்டா தமிழகத்தில் வரவில்லை என்று நினைக்கிறேன்.

புறம் மறுக்க பட்ட பெண்கள் வெளிக்காற்றை சுதந்திரமாக சுவாசிக்கும் காலம் எப்போது என்று கேட்க நினைக்கையில் ஹாசினியின் நினைவு முள்ளாய் மனதில்.

பெண்களுக்குஇந்த பூமியில் வேறு எந்த விலங்குகளாலும் ஆபத்தில்லை ஒன்றைத் தவிர.........

ஆனாலும் அவள் ஆதிசக்தியாக உருவாகி வருவதை தடுக்க இனி யாராலும் முடியாது.


வாழ்த்துகள் மகளிர் மட்டும் குழுவினருக்கு.