கங்குலின் பனிப்போர்வைக்குள்
கூனிக்குறுகி தெருவோரம்
கிடந்த பிச்சி.
கணநேர பார்வையில்
.சுண்டி எனை இழுத்து
மனஆழியில் புதைந்தாள்..
பிச்சியாக்கி...
கூனிக்குறுகி தெருவோரம்
கிடந்த பிச்சி.
கணநேர பார்வையில்
.சுண்டி எனை இழுத்து
மனஆழியில் புதைந்தாள்..
பிச்சியாக்கி...
சிறந்த பாவரிகள்
ReplyDeleteதொடருங்கள்
மிக்க நன்றி சார்
Deleteஅருமையான அர்த்தம் பொதிந்த கவிதை!
ReplyDeleteநன்றி சகோ..வலைப்பதிவர் சந்திப்பில் துளசி வந்தார்களா?
Deleteஅருமை சகோதரி..
ReplyDeleteஆஹா நன்றி சகோ
Deleteஉச்சுக் கொட்டவைத்த ஒரு கவிதை!
ReplyDeleteமெச்சுகிறேன்! அருமை! வாழ்த்துக்கள் தோழி!
நன்றிமா .நலமா தோழி...நூல் வெளியீடு சிறப்பாக அமைந்ததுமா.
Deleteஅருமையான சிந்தனையில் கவிதையும் படமும்.
ReplyDeleteவரும் வழியில் பார்த்த பிச்சி தந்த கவிதை...மனம் உறுத்துகின்றது அவளை எண்ணி..மா
Deleteஅருமை
ReplyDeleteமிக்க நன்றி சகோ...
DeleteSuper KAVI
ReplyDeleteபதிவர் விழாவில் நமக்குள் இருந்த தூரம்
ReplyDeleteஎனக்கும் கவிதைகளுக்கும் நடுவில்.
இருந்தும் நல்ல கவிதை என்பேன்!
காண்போரைத் தானாக்கும் கவிதைப்பிச்சி!!!
ReplyDeleteஅருமை சகோதரி!!
சிறப்பான படைப்பு! வாழ்த்துக்கள்!
ReplyDeleteவாடிய பயிர்கள் ஆயிரம் அயிரம்... இன்று பிச்சி கவிதை நடையில்
ReplyDeleteஅருமை. பாராட்டுகள் சகோ.
ReplyDelete